"Nauczyciel"

Zwykle dopiero po latach uświadamiamy sobie, jak ważni w naszym życiu byli nauczyciele. A ja ze szczególną wdzięcznością wspominam tego, który w podstawówce uczył nas niełatwych przedmiotów - matematyki, fizyki i chemii. To nauczyciel z prawdziwego zdarzenia, któremu przede wszystkim zależało na tym, aby przekazać nam wiedzę i zarazić nas bakcylem odkrywania świata, a gdzieś na dalszym planie były sprawdziany i oceny, o których za parę lat nikt nie będzie pamiętał. Umiał skutecznie podkręcać knot naszej ciekawości.
Nikt nie jest w stanie zmierzyć, jaki jest wpływ nauczycieli na nasze życie i nie wiadomo, gdzie kończy się ich praca, ale myślę, że takim prawdziwym sprawdzianem jakości tej pracy jest to, gdy uczeń opuszcza już szkolne mury, wkracza w dorosłe życie, staje się samodzielnym człowiekiem, a tamte lekcje wciąż w nim trwają...
A Wy? Czy macie nauczycieli, których wspominacie ze szczególną wdzięcznością?
Nauczyciel
Będę pamiętał
jak wchodzi do klasy -
rozważnie się spieszy
nie chcąc uronić ani sekundy
z mającej się właśnie odbyć lekcji
On pierwszy pokaże nam
magię ujarzmiania równań
zawiłe strzałki reakcji
ciężar zwiewnego powietrza
zważony wagą wiatru
To on przybliży nam
materię odległych gwiazd
po odgłosie rozszczepianego światła
Teraz gdy z perspektywy
iluś tam lat
patrzę na tę chwilę
na tę prostoduszną szkołę
on ciągle tam jest -
w wielkiej ciemnej klasie
za wysokim biurkiem
rozświetlający swym jasnym głosem
naszą nieporadną wiedzę
Wyrywa mnie do odpowiedzi
/1998/

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Pogrzebany olbrzym" Kazuo Ishiguro

Obraz
Już od dosyć dawna żadna książka nie wciągnęła mnie tak jak ta powieść urodzonego w Japonii noblisty. Kunszt z jakim autor snuje swą opowieść, a także niezwykła aura jej towarzysząca, sprawiają, że od "Pogrzebanego olbrzyma" dosłownie nie sposób się oderwać. Wraz z bohaterami przemierzamy łagodne krajobrazy Brytanii, gdzie wciąż jeszcze można znaleźć żywe ślady panowania legendarnego króla Artura. Spotkamy jego rycerzy, przemierzymy miejsca, gdzie walczyła jego armia, a nawet doświadczymy czaru rzuconego przez najsłynniejszego maga tamtych czasów - Merlina. Ale niech nas nie uśpi melancholia skąpanego w ciepłych deszczach krajobrazu, ani wręcz sentymentalny język powieści. Tu wciąż nocą grasują nieobliczalne ogry, snują się upiorne zjawy, pokój między wioskami jest iluzją, a gdzieś w górach czai się najprawdziwszy smok. I jest jeszcze coś. Coś, co wisi w powietrzu, co nie pozwala normalnie żyć. To mgła niepamięci - mistyfikacja, którą strona po stronie będziemy odkrywać.
Czytaj dalej

"Ósme życie (dla Brilki)" Nino Haratischwili

Obraz
Saga rodzinna - to określenie chyba najbardziej pasuje do książki gruzińskiej pisarki, książki napisanej bardzo sprawnie, wciągającej i uzależniającej już od pierwszych zdań. Początkowe rozdziały są jak przysłowiowa cisza przed burzą i tylko przez moment wydaje nam się, że wielka historia będzie tutaj jedynie tłem do snutej przez autorkę opowieści. Szaleństwo XX wieku (rewolucja październikowa, II wojna światowa, terror stalinowskich rządów) szybko i brutalnie wkracza w życie bohaterów. Historia staje się niejako rdzeniem tej powieści, determinując losy bohaterów. Można dojść do wniosku, że ludzie są jedynie igraszką w rękach jakichś antycznych bogów. "Ósme życie" to przede wszystkim świetnie wykreowane postacie, zwłaszcza kobiece. Kobiety, które spotkamy na kartach książki, są bardzo złożone, wielobarwne, często rozdarte wewnętrznie, targane namiętnościami. Marzą one o niezależności, o tym, by same mogły pokierować własnym losem, jednak brutalna rzeczywistość szybko podcin
Czytaj dalej

"Spróbuj opiewać okaleczony świat..." Adam Zagajewski

Obraz
Czerwiec, długie dni, początek lata... Ten czas nieodparcie kojarzy mi się z jednym ważnym wierszem Adama Zagajewskiego. Stanąć po stronie okaleczonego świata i próbować opatrzyć jego rany - to najważniejsze zadania pisarza. Bo taki świat wart jest pieśni, dobrego słowa, przyjaznego gestu. Zagajewski Adam *** (Spróbuj opiewać okaleczony świat) Spróbuj opiewać okaleczony świat. Pamiętaj o długich dniach czerwca i o poziomkach, kroplach wina rosé. O pokrzywach, które metodycznie zarastały opuszczone domostwa wygnanych. Musisz opiewać okaleczony świat. Patrzyłeś na eleganckie jachty i okręty; jeden z nich miał przed sobą długą podróż, na inny czekała tylko słona nicość. Widziałeś uchodźców, którzy szli donikąd , słyszałeś oprawców, którzy radośnie śpiewali. Powinieneś opiewać okaleczony świat. Pamiętaj o chwilach, kiedy byliście razem w białym pokoju i firanka poruszyła się. Wróć myślą do koncertu, kiedy wybuchła muzyka. Jesienią zbierałeś żołędzie w parku a liście wirowały
Czytaj dalej