"Opowiadania bizarne" Olga Tokarczuk

"Opowiadania bizarne" - czyli opowiadania dziwne, śmieszne, niezwykłe - można odebrać jako próbę zmierzenia się autorki z dziwacznością świata przy użyciu krótkiej formy literackiej. Otwartym pozostaje pytanie, czy bizarny jest sam świat, czy tylko to, co my z nim robimy? A może owa dziwaczność rodzi się tylko w naszych głowach i w naszym postrzeganiu rzeczywistości...

Całość tworzy dziesięć opowiadań, bardzo różnorodnych tematycznie, których cechą wspólną jest to, że są znakomicie napisane, a kunszt pisarski Olgi Tokarczuk skupia się w nich jak w soczewce. Rzeczywistość w nich przedstawiona to rzeczywistość, która nas zaskakuje, czasem śmieszy, czasem przeraża, trudno uznać ją za swoją, trudno oswoić, gdyż często w groteskowy sposób wymyka się ona naszej logice.
Z obawą, ale i ciekawością, autorka spogląda w przyszłość i niektóre opowiadania są jak takie dziurki od klucza, przez które zaglądamy w świat naszej, może wcale nie tak odległej przyszłości - sztuczna inteligencja, klonowanie, transformacja osobowości... Tak więc sporo tych opowiadań bez problemu mogłoby znaleźć się w jakiejś antologii sci-fi.
Nie będzie wielką przesadą, jeśli ową bizarność skojarzymy z Tajemnicą, która nieodłącznie wpleciona jest w strukturę świata. Może dlatego każde z tych opowiadań pozostawia nas z takim niepokojącym znakiem zapytania.