WRZESIEŃ
kątem oka dostrzegam jesień
a za nią listopady idą
melancholie zdyszane i uparte mgły
a nieco bliżej z pajęczyn rosa -
powiedział mi to
na rozstaju pór
jąkając się deszczem
zatroskany wrzesień

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Pogrzebany olbrzym" Kazuo Ishiguro

Obraz
Już od dosyć dawna żadna książka nie wciągnęła mnie tak jak ta powieść urodzonego w Japonii noblisty. Kunszt z jakim autor snuje swą opowieść, a także niezwykła aura jej towarzysząca, sprawiają, że od "Pogrzebanego olbrzyma" dosłownie nie sposób się oderwać. Wraz z bohaterami przemierzamy łagodne krajobrazy Brytanii, gdzie wciąż jeszcze można znaleźć żywe ślady panowania legendarnego króla Artura. Spotkamy jego rycerzy, przemierzymy miejsca, gdzie walczyła jego armia, a nawet doświadczymy czaru rzuconego przez najsłynniejszego maga tamtych czasów - Merlina. Ale niech nas nie uśpi melancholia skąpanego w ciepłych deszczach krajobrazu, ani wręcz sentymentalny język powieści. Tu wciąż nocą grasują nieobliczalne ogry, snują się upiorne zjawy, pokój między wioskami jest iluzją, a gdzieś w górach czai się najprawdziwszy smok. I jest jeszcze coś. Coś, co wisi w powietrzu, co nie pozwala normalnie żyć. To mgła niepamięci - mistyfikacja, którą strona po stronie będziemy odkrywać. ...
Czytaj dalej

"Jeden z nas" Åsne Seierstad

Obraz
W zapadającej w pamięć scenie z filmu "Incepcja" główny bohater pyta: Jaki pasożyt jest najbardziej żywotny? Wirus? Bakteria? Glista? I odpowiada: Idea. Gdy idea zagnieździ się w umyśle, nie da się już jej usunąć. Taka właśnie idea pewnego dnia zagnieździła się w głowie Andersa Breivika, samotnika i narcyza z Oslo, później neonazisty i mordercy. Mówią, że kluczem do zrozumienia postępowania dorosłego człowieka jest jego dzieciństwo, dlatego też norweska pisarka swoją książkę rozpoczyna od opisu pierwszych lat życia Breivika. I mimo że dosyć wnikliwie opisuje te lata, to jednak nie stawia żadnej konkretnej diagnozy, pozostawia siebie i czytelnika z dramatycznym pytaniem: Dlaczego? Reportaż ten w znacznej części czyta się jak jakąś sensacyjną powieść lub thriller, w którym napięcie wzrasta z rozdziału na rozdział. Aż trudno uwierzyć, że to, co dzieje się kartach książki, wydarzyło się naprawdę, choć finał wszyscy znamy. Poraża opis masakry na wyspie Utoya. Przeraża zachowanie...
Czytaj dalej

"Opowiadania bizarne" Olga Tokarczuk

Obraz
"Opowiadania bizarne" - czyli opowiadania dziwne, śmieszne, niezwykłe - można odebrać jako próbę zmierzenia się autorki z dziwacznością świata przy użyciu krótkiej formy literackiej. Otwartym pozostaje pytanie, czy bizarny jest sam świat, czy tylko to, co my z nim robimy? A może owa dziwaczność rodzi się tylko w naszych głowach i w naszym postrzeganiu rzeczywistości... Całość tworzy dziesięć opowiadań, bardzo różnorodnych tematycznie, których cechą wspólną jest to, że są znakomicie napisane, a kunszt pisarski Olgi Tokarczuk skupia się w nich jak w soczewce. Rzeczywistość w nich przedstawiona to rzeczywistość, która nas zaskakuje, czasem śmieszy, czasem przeraża, trudno uznać ją za swoją, trudno oswoić, gdyż często w groteskowy sposób wymyka się ona naszej logice. Z obawą, ale i ciekawością, autorka spogląda w przyszłość i niektóre opowiadania są jak takie dziurki od klucza, przez które zaglądamy w świat naszej, może wcale nie tak odległej przyszłości - sztuczna inteligencj...
Czytaj dalej